W pierwszej części, opublikowanej w marcu 2019 r. omawiałam niektóre obawy związane z pierwszą wizytą u psychologa. Były to: zastosowanie kozetki, czytanie w myślach przez psychologa, stosowanie testów i kwestionariuszy oraz eksperymentu. W części drugiej chcę poruszyć inne zagadnienia.
Stres dotyczy wszystkich żywych organizmów. Zastanówmy się jednak przez chwilę, co nas, ludzi stresuje. Pieniądze, relacje rodzinne, goniący terminy, egzaminy, korki, konflikty. Gazela natomiast nie stresuje się tym co pomyśli o niej zebra, ani nie spędza bezsennych nocy na planowaniu szczegółów ucieczki przed lwem. Zwierzęta, żyjące w naturalnym środowisku, stresują się w przede wszystkim w sytuacjach zagrożenia ich zdrowia lub życia, ponieważ reakcja stresowa jest w tych sytuacjach pomocna w uruchomieniu natychmiastowej, adekwatnej reakcji, która ma na celu ochronić ich życie. Innymi słowy stres pomaga zwierzętom się lepiej adaptować. Wobec tego powinien też pomagać nam ludziom. Jednak dlaczego tak nie jest? Dlaczego stres kojarzy się nam negatywnie? Czy stres jest szkodliwy?
Jeśli chcesz mieć Wartościowe Życie, przygotuj się na cierpienie – tak przekonują psychoterapeuci nurtu terapeutycznego Akceptacji i Zaangażowania (ACT)
To dość mocne słowa, nierzadko budzące wewnętrzny sprzeciw. Bo w końcu po to klient przychodzi do terapeuty, żeby on mu to cierpienie odebrał, a przynajmniej zmniejszył do minimum. A tu okazuje się, że człowiek może wybierać cierpienie, bo ono będzie przybliżać go do tego, co dla niego najważniejsze.
Emocje są naturalną i zmienną częścią naszego życia, są jak pogoda nad polskim morzem 🙂 – czasem słońce, a czasem deszcz. Jest jednak różnica między pogodą za oknem, którą widzimy, obserwujemy jej zmienność, a emocjami, których czasem nie dopuszczamy do siebie, a które dzięki nazwaniu ich, tracą swoją destrukcyjną moc. Taką emocją jest wstyd.
Czym jest syndrom opuszczonego gniazda w klasycznym rozumieniu? Dużo mówi się o syndromie pustego gniazda w kontekście reakcji rodziców na opuszczanie przez ich dzieci rodzinnego domu. Ten silny kryzys emocjonalny, który może dotknąć zarówno matki, jak i ojców młodych dorosłych został szeroko opisany w literaturze z obszaru psychologii.
Traumatyczne doświadczenia w specyficzny i często długotrwały sposób wpływają na funkcjonowanie poznawczo – emocjonalne. Trauma zawsze jest doświadczeniem psychofizjologicznym nawet jeśli samo zdarzenie nie spowodowało uszkodzenia ciała – fizjologia odnosi się do mózgu, organu w którym zachodzą wówczas istotne procesy/zmiany. Jedną z możliwych konsekwencji doświadczenia traumatycznego, którego nasilenie przekroczyło zdolność do psychicznego poradzenia sobie z nim, i z własnymi reakcjami na nie jest zespół stresu pourazowego – w skrócie PTSD.
Oczekujemy od dzieci, że będą “grzeczne”, będą zachowywały się w odpowiedni sposób i według ustalonych przez nas reguł. Dzieci, tak jak my, bardzo często doświadczają stresu. Zachowują się wtedy w sposób świadczący o niezdolności do zareagowania na to co się dzieje wewnątrz i wokół nich – dźwięki, hałas, rozpraszające bodźce, dyskomfort, emocje. Wtedy poziom pobudzenia u dziecka może być szczególnie wysoki, a nieumiejętność poradzenia sobie w takich sytuacjach może przeradzić się w zachowania niezrozumiałe dla dorosłych. Czasem reakcje dzieci są tak gwałtowne i na pozór nieadekwatne do sytuacji, że dorośli odbierają te zachowania jako “niegrzeczne”, “niewłaściwe”.
Radość jest jedną z podstawowych emocji 🙂 Wśród radosnych uczuć rozróżniamy takie jak: rozbawienie, zadowolenie, podekscytowanie, poczucie ulgi, ekstazę, dumę i wdzięczność, podobno można wyodrębnić około 16 różnych stanów emocjonalnych z tej grupy. Dlaczego podobno? Naukowcy badają pozytywne stany emocjonalne od niedawna. Wcześniej świat nauk psychologicznych skupiał się na patologii, zajmował się głównie tym co nie funkcjonuje i jest przyczyną ludzkiego cierpienia.
Depresja jest poważną chorobą, która znacząco utrudnia ona funkcjonowanie. Jej objawy najczęściej pojawiają się już w okresie dorastania. Jest to szczególnie trudny i wrażliwy okres rozwojowy w życiu człowieka, w którym odpowiadamy sobie na pytania dotyczące wartości, tożsamości, dalszej drogi życiowej. Objawy depresji w tym czasie mogą poważnie wpływać na przyszłość chorego nastolatka – nie powinniśmy więc ignorować ich słowami „to przez hormony”, „jesteś za młody, żeby wiedzieć, czym są prawdziwe problemy”, „kiedy dorośniesz, zrozumiesz, czym jest cierpienie”.
Osoby pracujące w tzw. zawodach pomocowych czy rozwojowych, często należą do grupy, lubiącej zdobywać nową wiedzę i umiejętności. Całe szczęście, gdyż wspierając innych nie należy zapomnieć o wspieraniu siebie oraz doskonalenia własnego warsztatu pracy. W myśl maksymy „człowiek uczy się przez całe życie” warto rozsądnie wybierać z możliwości, które oferuje nam bogaty rynek. Jedną z nich jest mentor-coaching dedykowany grupie zawodowej coachów.
