Stwierdzenie, że harmonijny rozwój wymaga zaspokojenia pewnych potrzeb nie jest niczym nowym ani zaskakującym. Kiedy wzrastamy w takim środowisku, wśród bliskich, którzy zaspokajają nasze potrzeby uczymy się kontaktu z własnymi emocjami, rozpoznawania własnych potrzeb, uczymy się stawiać granice, czujemy się bezpiecznie, możemy w pełni wykorzystywać i uwalniać swój potencjał. (*lista potrzeb na końcu wpisu)

Medytacja wywodzi się z tradycji buddyjskiej, ale jest po prostu techniką koncentracji i obserwacji siebie (doznań w ciele, myśli, oddechu) bez oceniania, co prowadzi do ich lepszego zrozumienia. Każdy człowiek, niezależnie od wyznania i światopoglądu może bez obaw spróbować medytacji. 

Najprostszym i typowym rodzajem medytacji jest po prostu utrzymywanie uwagi skupionej na procesie oddychania.

Coś tak prostego, zupełnie darmowego i dostępnego w każdej chwili może wydawać się niezbyt ciekawe, mało efektywne. Na szczęście świat twardych dowodów naukowych dość porządnie zajął się już tematem medytacji i wiemy jakie korzyści może ona wnieść do naszego życia. W tym tekście postaram się podsumować rezultaty badań naukowych na temat medytacji i uważności.

„Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami”. Tak przed laty napisała poetka Wisława Szymborska w wierszu wydanym w tomiku „Tutaj” w 2009 roku. Artystka nad wyraz ceniąca sobie spokój i prywatność. Nielubiąca pośpiechu i tłumów. Niezwykle błyskotliwa i dowcipna. W lutym minęła dziewiąta rocznica jej śmierci. Ciekawe, jak skomentowałaby obecną sytuację, która ma miejsce w Polsce i na świecie. To poruszenie, które wywołała pandemia. A może właśnie nie powiedziała by nic, bo przecież twierdziła: „Mnie się wydaje, że naprawdę zaczynamy mówić za dużo. Wszyscy mówią, mówią, tymczasem tak naprawdę, prawdziwe, warte wypowiedzenia myśli rodzą się trzy, cztery na epokę”.